ιδιόβουλος εγκατάλειψις της εργασίας — самовольный уход с работы;
ιδιόβουλος προσφορά — добровольное пожертвование
Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό. И.П. Хориков, М.Г. Малев. 1980.
ιδιόβουλος — η, ο 1. αυτός που έχει και ακολουθεί δική του βούληση, ο αυτόβουλος 2. αυτός που γίνεται με τη θέληση κάποιου, ο οικειοθελής, ο εκούσιος. επίρρ... ιδιοβούλως (Μ ἰδιοβούλως) με τη θέληση κάποιου μσν. σύμφωνα με τις προσωπικές επιθυμίες κάποιου,… … Dictionary of Greek
ιδιο- — α συνθετικό λέξεων που σημαίνει: α) ιδιαιτερότητα («ιδιόμορφος», «ιδιοφυής») β) χωριστή, μεμονωμένη κατάσταση («ιδιόλεκτος», «ιδιόγλωσσος») γ) κτήση («ιδιοκτήτης», «ιδιόβουλος») δ) αυτενέργεια ή το αποτέλεσμά της («ιδιόγραφος», «ιδιόχειρος») βλ.… … Dictionary of Greek
